რუსეთ-საქართველოს ომის შემდეგ 8 წელ

რუსეთ-საქართველოს ომის შემდეგ 8 წელი გავიდა. მაშინ, როცა რუსეთის და დანარჩენი მსოფლიოს ყურადღება უკრაინასა და სირიაში მიმდინარე კონფლიქტებისკენ არის მიპყრობილი, საქართველო შეუჩერებლივ წინ მიიწევს ევროკავშირისა და ნატოს წევრობისკენ. დეტალურ ინტერვიუში საქართველოს პარლამენტის თავმჯდომარე, დავით უსუფაშვილი, და ყოფილი საგარეო საქმეთა მინისტრი, ხოლო ამჟამად პარლამენტის საგარეო ურთიერთობათა კომიტეტის თავმჯდომარე, თედო ჯაფარიძე, გვიზიარებენ საკუთარ შეხედულებებს ევროპაში უსაფრთხოების მდგომარეობისა და საქართველოს მომავლის შესახებ.

როგორ შეაფასებდით საქართველოში ამჟამად არსებულ უსაფრთხოების მდგომარეობას?

თედო ჯაფარიძე: ამჟამად საქართველოში და მის ირგვლივ არსებული უსაფრთხოების მდგომარეობა „სტაბილური და ნორმალურია“. თუმცა „სტაბილური და ნორმალური“ საქართველოში იმავეს არ ნიშნავს, რასაც ნიშნავს ლატვიაში ან სხვაგან. საქართველოში „ნორმალურია“, თბილისიდან 40 კილომეტრში რუსეთის ტანკები იდგნენ, ან საქართველოს მოქალაქეებს „სამხრეთ ოსეთის“ ან სხვა შეიარაღებული დაჯგუფებები ზუსტად რუსეთის სამხედრო ბაზების ცხვირწინ იტაცებდნენ. აქ საუბარია ქვეყანაში ისეთ „სტაბილურობასა“ და „უსაფრთხოებაზე“, როდესაც მთელი სოფლები, ოჯახები და სასაფლაოებიც კი გაყოფილია. ამ გადმოსახედიდან, ერთ „რომელიმე ნორმალურ“ დღეს „უსაფრთხოების“ ჩვენებური ცნება არ ემთხვევა ნებისმიერ დღეს საშუალო ევროპელის წარმოდგენაში არსებულ „უსაფრთხოდ ყოფნის“ ცნებას. ამ არაორდინარული ყოველდღიური რუტინის მიუხედავად, ჩვენ ნატოსა და ევროკავშირის დღის წესრიგის ერთგული ვრჩებით და რეალისტური მოლოდინიც გვაქვს. ჩვენ გვაქვს საზოგადოების მანდატი და გვსურს, ვიყოთ ამ ორგანიზაციების წევრები, მაგრამ ისიც ვიცით, რომ ეს ხვალ არ მოხდება და რომ საჭიროა მოთმინება, დიდი ძალისხმევა და შანსის გამოყენება, როდესაც ხელსაყრელი მომენტი დადგება. ეს ზუსტად ის პოზიციაა, რომელიც ჩვენი დასავლელი პარტნიორებისგან, ევროპელებისგან და ამერიკელებისგან გვესმის.

ქართველები ითმენენ?

თედო ჯაფარიძე: ამერიკაში ან ევროპაში თმენა აბსოლუტურად განსხვავდება ქართველის თმენისგან. ჩვენ უნდა შევძლოთ ჩვენს მეზობლებთან, მათ შორის, რუსეთთან თანაცხოვრება. თუმცა ჩვენმა რუსმა მეზობლებმა საქართველოს ტერიტორიის 20%-ის ოკუპირება მოახდინეს და ამით საქართველო დაანაწევრეს. უფრო რომ განვავრცოთ, სამხრეთი კავკასია არის მღელვარებით სავსე, მგრძნობიარე სამეზობლო, სადაც ხშირია ომები, კონფლიქტები და დავები. ეს არის რეგიონი, სადაც ყველა რაღაც შიდა თუ გარე ცვლილებების პროცესშია. რეგიონის ყველა ქვეყანა – საქართველო, აზერბაიჯანი, სომხეთი, თურქეთი და ირანი – გარკვეული მიმართულებით მოძრაობს, მაგრამ არა ერთი მიმართულებით: თითოეული მათგანი თავის კონკრეტულ სტრატეგიულ თუ ტაქტიკურ ტრაექტორიას მიჰყვება. ამ შემთხვევაში საქართველო გზაჯვარედინია და უამრავი სტრატეგიული ვექტორი აქ იყრის თავს, აქ იკვეთება, რაც წარმოშობს სხვადასხვა სინერგიას, თუმცა იშვიათად სტრატეგიებს, რომლებიც, თავის მხრივ, ჯამში ნულოვანი ტიპის სტრატეგიებია, განსაკუთრებით, როდესაც საქმე რუსეთს ეხება.
ჩვენს გვსურს რუსეთთან კეთილმეზობლური თანაცხოვრება, მაგრამ არ გვსურს რუსეთში ცხოვრება. ეს არის საქართველოს გზავნილი. სათანადოდ აღიქვამენ თუ არა ჩვენი რუსი მეზობლები ამ გზავნილს, ეს სხვა საქმეა. ჩვენს რუს მეზობლებს ქართველებთან, ევროპელებთან, ამერიკელებთან და ჩინელებთან შედარებითაც კი „სტაბილურობის“, „უსაფრთხოების“, „კეთილმეზობლობისა და თანამშრომლობის“ ფუნდამენტურად განსხვავებული აღქმა აქვთ.

როგორ შეიძლება საქართველომ ეს შეცვალოს?

იქიდან გამომდინარე, რომ გეოგრაფიის შეცვლა არ შეგვიძლია, ჩვენ უნდა მოვახერხოთ რუსეთთან ერთად თანაცხოვრება, რაც არ ნიშნავს ჩვენი სტრატეგიული მიზნების დათმობას. კარგად მოგეხსენებათ, რომ რუსებთან ურთიერთობა სულაც არ არის სასიამოვნო საუბარი ერთ ფინჯან ყავაზე: კეთილგანწყობილი, კონსტრუქციული დიალოგებისთვის რუსები სათანადო პარტნიორები არ არიან. რუსეთთან ჩვენი ურთიერთობა ყოველთვის უარყოფითი და დაძაბულია, მაგრამ, ამავდროულად, არ არსებობს ალტერნატივა, რომელიც შეცვლიდა კომუნიკაციასა და მოლაპარაკებებს ჩვენთვის სასურველი კომპრომისის მისაღწევად, რათა საქართველოს საშუალება მიეცეს, იყოს დამოუკიდებელი, სუვერენული სახელმწიფო.
ვინ იფიქრებდა, რომ 1975 წელს ჰელსინკიში აშშ-ს კვლავ არ ეღიარებინა ბალტიის ქვეყნების ანექსია, რამაც ერთ მშვენიერ დღეს ამ ქვეყნებს თავისუფლად სუნთქვის საშუალება მისცა. მე რეალისტი ვარ და მჯერა შეუძლებელი ოცნებების ახდენის შესაძლებლობის. ამის უფლებას მე ბალტიის ქვეყნების მაგალითი მაძლევს.

მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენ ნატოსა და ევროკავშირის წევრობაზე ვსაუბრობთ, ჩვენი დღის წესრიგი ამ „გაწევრიანების“ პროცესით არ ამოიწურება! ერთი მხრივ, ამ პროცესში საქართველოს მიღწევები სასარგებლო გავლენას მოახდენს ჩვენს მეზობელ აზერბაიჯანსა და სომხეთზე. ჩემი მოკრძალებული აზრით, უსაფრთხოების, სტაბილურობისა და ეკონომიკური განვითარების ცნებები, ისევე, როგორც სუვერენიტეტისა და დამოუკიდებლობისა, განუყოფელი, ურთიერთდაკავშირებული და ერთმანეთზე დამოკიდებულია. საქართველო მარტო ვერ იქნება უსაფრთხო და სტაბილური ქვეყანა. ბალტიის ქვეყნების რეგიონალური იდენტობის ცნობიერება მათი წარმატების საწინდარია. მგონია, რომ ჩვენ არ გვაქვს მსგავსი რეგიონალური იდენტობა, თუმცა ამ გზას უნდა დავადგეთ. სამწუხაროდ, ჩვენი მენტალური რუკები, დიდი წარმოსახვები და ცრურწმენები ამაში ხელს გვიშლის.

მეორე მხრივ, ალბათ ერთგვარი კარგი გავარჯიშებაა, თავი იმ ქვეყნებს შეადარო, რომლებთან ერთობა და მსგავსებაც გსურს, განსაკუთრებით, ჩვენი სამეზ

Wyniki (polski) 1:

8 lat minęło od wojny. Podczas gdy Rosja i reszta świata zwraca się uwagę na obecny konflikt w Syrii i na Ukrainie, Gruzji zatrzymanie ruchu do przodu na drodze do członkostwa w UE i NATO. Szczegółowy wywiad z Przewodniczącym Parlamentu, głośnik, i byłego ministra spraw zagranicznych, a obecnie przewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych, TEDO Japaridze wyjaśnił swoje poglądy w sprawie sytuacji w zakresie bezpieczeństwa i przyszłości. Jak ocenia Pan obecną sytuację w zakresie bezpieczeństwa Gruzji? TEDO Japaridze w Gruzji sytuacja w zakresie bezpieczeństwa w okolicach "normalny i stabilny". Ale "normalne i stabilne" nie znaczy to samo w Gruzji, co oznacza, że na Łotwie, czy gdzie indziej. Gruzja jest "normalne", 40 km od Tbilisi, rosyjskie czołgi stały się lub obywateli "Osetii Południowej" lub innych grup zbrojnych porwany dokładnie RMB pod nosem. Mówimy o kraju, o "stabilności" i "bezpieczeństwo", kiedy całe wsie, cmentarze, a nawet podzielonych rodzin. Z tego punktu widzenia, "normalny jeden" Dzisiaj "bezpieczeństwo" Koncepcja Chveneburi Nie znaleziono żadnych dniową średnią europejską wydajność w "obecności" koncepcji bezpieczeństwa. Pomimo tej niezwykłej codzienności, jesteśmy zdeterminowani, by NATO i agendy UE i mieć realistyczne oczekiwania. Mamy mandat publiczny, a chcemy być członkiem tej organizacji, ale wiemy też, że tak się nie stanie, a to wymaga cierpliwości, wiele wysiłku i szansę wykorzystania okno możliwości przyjdzie. To jest właśnie podejście, które nasi zachodni partnerzy, Europejczycy i Amerykanie rozumieją. Gruzini cierpieć? Tedo Japaridze: Ameryka i Europa tolerować całkowicie różni się od Gruzinów, aby go znosić. Powinniśmy być w stanie znaleźć naszych sąsiadów, w tym Rosji, współistnieć. Ale nasi rosyjscy sąsiedzi zajmuje 20% okupowanych, a więc podziału Gruzji. Więcej, aby rozwinąć, Południowy Kaukaz jest pełen emocji, wrażliwy na dzielnicy, gdzie znajdują się wojny, konflikty i spory. Jest to region, gdzie coś wszystkie zmiany wewnętrzne i zewnętrzne w tym procesie. Wszystkie kraje regionu - Gruzja, Azerbejdżan, Armenia, Turcja i Iran - pewnym kierunku, ale nie w jednym kierunku: dla każdego z nich ich specyficzna trajektoria strategicznym lub taktycznym następująco. W tym przypadku, Gruzja jest na skrzyżowaniu wielu strategicznego wektora tu zebrać, spotykają się w mieście, co daje podstawę do różnych polityki regionalnej, ale rzadko strategie, które z kolei powodują zerowego typu strategii, w szczególności jeśli chodzi o Rosję. Chcemy, aby Rosja dobrosąsiedzkiej współistnienia, ale nie chcemy życie Rosji. Jest to przesłanie. Jeśli nie jest prawidłowo postrzegają nasi rosyjscy sąsiedzi, aby zasygnalizować, że to już inna sprawa. Nasi rosyjscy sąsiedzi z Gruzinów, Europejczyków, Amerykanów i Chińczyków, nawet w porównaniu do "stabilności", "bezpieczeństwo", "dobrym sąsiedztwie i współpracy" fundamentalnie odmienne postrzeganie mają. Jak Georgia ta zmiana? Biorąc pod uwagę geografię zmiany nie możemy, musimy zarządzać wspólnie z Rosją współistnienie, co nie znaczy zrezygnować z naszych celów strategicznych. Wiesz, relacje z Rosjanami nie jest przyjemne rozmowy przy filiżance kawy z dziećmi, konstruktywny dialog z rosyjskimi partnerami nie są. Nasze stosunki z Rosją zawsze były ujemne i odpocząć, ale w tym samym czasie, nie ma alternatywy, które zmieniły komunikacji i negocjacji, chcemy iść na kompromis, a więc możliwość bycia niezależnym, suwerennym państwem. Kto by pomyślał, że w 1975 roku w Helsinkach, w USA wciąż nie rozpoznaje aneksji państw bałtyckich, która pewnego dnia kraje te swobodnie oddychając wolno. Jestem realistą i wierzę w możliwość niemożliwego marzenia. Mam prawo dać mi przykład państw bałtyckich. Gdy mówimy o NATO i Unii Europejskiej, nasz program ten proces "integracja" nie kończy! Z jednej strony, proces ten będzie miał wpływ na pożyteczne osiągnięcia naszej sąsiednim Azerbejdżanie i Armenii. Moim skromnym zdaniem, bezpieczeństwa, stabilności i koncepcje rozwoju gospodarczego, a także suwerenności i niezależności, niepodzielne, współzależne i wzajemnie zależne. Gruzja nie może być bezpieczny i stabilny kraj. Baltic regionalnej świadomości tożsamości dla ich sukcesu. Myślę, że nie mamy tożsamości regionalnej, ale to iść tą drogą. Niestety, nasze mapy mentalne, wielka wyobraźnia i uprzedzeń jest to porażka. Z drugiej strony, mają dobre gavarjishebaa, w porównaniu do innych krajów, z którymi Unia i podobieństwa, które chcesz, a zwłaszcza nasza samez